Ingmar zat nog maar net op een bankje in Scorriton of er sprong naast hem een poes op het bankje. Direct kopjes gevend.
   Toen we verder liepen huppelde het jonge katertje met ons mee. Ach, hij zal zo wel terug gaan dachten we nog nadat we Scorriton waren uitgelopen. Hij zal wel goed de weg weten, want hij bleef maar met ons meelopen. Inmiddels waren we al twee kilometer van Scorriton vandaan.
   Ik gooide een steentje in de richting van Scorriton waar vol enthousiasme achteraan werd gerend. Wij snel door gelopen, maar even later liep het katertje al weer te miauwen naast ons. Er is nog één optie. Ik breng hem helemaal terug naar Scorriton.
   Hardlopend naar beneden. Het katertje achter mij aan. Het duurde maar even en hij begon te hijgen - tongetje naar buiten bek wijd open. Helemaal naar Scorriton teruggebracht, waar hij voordat we op de asfaltweg waren ging liggen. Een aai over zijn kopje, keek mij nog eens aan. En dan weer naar boven. Af en toe achterom kijken, neen, het katertje was te moe.

Onderweg zag ik eenmaal een pijl die dacht ik voor mij bedoeld was, vandaar dat ik maar voor die richting koos. Bij Ingmar en Karin aangekomen vertelden ze dat ze er meer hadden gemaakt, zelfs één van takken, die was mij dus niet opgevallen, alleen de in het zand getekende pijl.
   Boven Chalk Ford zijn ze op mij gaan wachten. Even gezeten en dan omhoog naar Pupers Hill.

Het eerste deel van de klim evenwijdig aan een muur in zuidelijke richting. Daarna in westelijke richting vanaf de muur.    Op Pupers Hill uit de wind nabij Outer Pupers geluncht.    Dan verder naar Snowdon. De hele tijd dreigde het al, maar nu begon het dan echt regenen. Op Snowdon snel de regenbroeken aan. En dan door naar Ryder’s Hill, niet eens te zien door de regenwolken. Erg drassig stuk. Af en toe zagen we het meetpunt van de topografischedienst van Engeland op de top van Ryder’s Hill. Vanaf Ryder’s Hill lopen we langs oude tinmijnen in oostelijke richting. Volgens de wandelgids moeten we uitkomen bij ‘tall pine trees’. Iets te ver doorgelopen. Langs de muur dan maar naar beneden. Door een hekje, klein stukje steil en dan geleidelijk naar Michelcombe. Via de asfaltweg naar Holne...