De hierboven staande tekst heb ik vertaald uit het boekje (Karrimor International Mountain Marathon Programme & Start List) dat elke deelnemer voorafgaand aan de wedstrijd krijgt toegezonden, zo krijg je alvast enig idee in welk gebied de wedstrijd zich afspeelt.
Voor meer informatie ga naar de officiële website www.kimm.com/k2000

Team: Robin Beukers en Eddy Dolfing

Overnacht in The Knoll (B&B) Newby Bridge Lakeside.
We moesten starten tegen 10.00 uur, omdat Newby Bridge zeker een uurtje rijden van Beckside Farm, de start plaats ligt hebben we Alastair Rushton, de eigenaar van The Knoll gevraagd of we een half uurtje eerder mochten ontbijten. Dit alles ging via een briefje aangezien we Alastair niet meer te pakken konden krijgen.
Iets voor halfacht met zijn vijven naar beneden en toen we in de ruimte keken waar het ontbijt geserveerd wordt zagen we dat alles voor ons keurig klaar stond.
Als ontbijt twee één persoons pakjes cornflakes gegeten.

Iets over acht alles in de auto geladen en dan opweg naar de start.
Helaas reden wij bij Greenodd verkeerd, we moesten hier rechtsaf, maar ik het te druk met het inhalen van een vrachtauto, omdat we nu even op een dual carriage way zaten, zo zag ik dus ook niet dat Jenny en Robin de richting aanwijzer al naar rechts hadden uitstaan. Zo kwamen we dus in Ulverston terecht. In Ulverston gekeerd en terug naar Greenodd gereden.
De rest van de rit gaat via bochtige op en neer gaande wegen naar Beckside Farm.
Bij Beckside Farm kon de auto geparkeerd worden op een groot stuk land.
Karin, Ingmar en Jenny gaan terug in onze auto, en de auto van Robin en Jenny blijft achter op het parkeerterrein zodat we zondags eigen vervoer terug hebben.

De rugzakken uit de auto, schoenen aan, en dan kunnen we op weg naar de start.
Onderweg naar de start werden we direct gewaarschuwd  voor wat ons nog te wachten staat. Een bruggetje over een stroompje achter Beckside Farm  werd overspoeld, door de hevige regenval van de afgelopen dagen.

Onze start tijd was 9.48 uur en we moesten binnen zijn voor 20.00 uur om de tweede dag te mogen starten. Doordat we zo laat moesten starten kon je goed zien waar we direct naar toe moesten. Aan de sliert mensen te zien was dat direct steil omhoog de Black Combe op.
De kaart met de te bezoeken posten in coördinaten kregen we bij de start. De rechte lijn tussen de posten bedraagt 24 km, maar doordat de rivier de Duddon erg veel water te verwerken krijgt kunnen we niet via de stepping stones naar de overkant en zullen we dus drie kilometer moeten omlopen.

9.48 uur we  mogen starten en ja hoor onze eerste post ligt boven op de Black Combe. Direct, zoals we al verwachten, omhoog dus. Sloeg flink in de kuiten. Bij de start was het droog maar halverwege de klim begon het harder te waaien en ook te regenen. Binnen een uur waren we boven, maar toen moest er nog geklokt worden. Post 1 BW bevond zich midden in een tarn, zoals een klein bergmeertje wordt genoemd. Droge voeten houdt je toch niet dus hup tot aan de kieën in het water en de eerste post klokken. Doordat het is gaan regenen is het zicht ook minder geworden, voor post 2 DA moesten we dus de richting goed schieten, want uitzicht hebben we niet meer. Naar post 2 DA is volgens de kaart een heel lang stuk dus het is van belang dat we goed uitkomen.

Robin heeft zich verstapt ergens tussen post 1 BW en post 2 DA, of is het de steile klim, met koude spieren, naar de Black Combe geweest die hem nu flink pijn in zijn lies bezorgt. Toch gaan we door. Naar beneden zo veel mogelijk hard lopend, soms weg zakend to voorbij je knieën in de drassige stukken. We gaan redelijk snel. Maar helaas toch ergens in de mist laag hangende bewolking een navigatie fout gemaakt te ver naar het oosten afgedwaald en doordat we daar een post zagen raakten we in verwarring, naar de post toegelopen maar het bleek niet de gezochte post te zijn. Aldus maar in de richting dat het kompas aangeeft gelopen. Plotseling toen de mist op trok zagen we een groot meer liggen dit bleek Devoke Water te zijn we zijn dus post 2 DA al lang voorbij. Ik ben nog alleen op zoek gegaan naar post 2 DA maar door de mist loop je als een kip zonder kop rond, en hebben we maar besloten om door te gaan naar de volgende post 3 AI. Ten westen van Devoke Water langs, erg moerassig, daarna via een modder paadje omhoog naar post 3 AI en aan de ander kant via een modder paadje naar beneden. Post 4 AN was weer een stuk moeilijker te vinden mede doordat het weer is begonnen te regenen en de bewolking de hoger gelegen delen weer aan het zicht onttrekt. We zagen het bos al liggen waar we straks doorheen moesten toen we met een beetje geluk post 4 AN zagen dat kwam ook doordat de lucht even was opgeklaart, want net zo snel dat we de post zagen, zagen we ook niets meer. De post was boven op een klein bergje waar we heen moesten klauteren. Aan de andere kant van het bergje naar beneden. Post 5 AD was niet moeilijk te vinden aan de bosrand, bij een style, waar een stroompje het bos in gaat. Langs dat stroompje moesten we verder naar beneden naar de rivier de Duddon, waar zich aan de oever bij de stepping stones post 6 AZ bevindt.

Vanmorgen bij de start werd verteld dat het peil van de rivier de Duddon zo hoog gestegen was dat de stepping stones niet gebruikt konden worden. Er kwam dus minimaal drie kilometer lopen bij de route. Via een brug stroomopwaarts moet de Duddon worden overgestoken.

Bij post 6 AZ aangekomen was het vrij duidelijk dat je de Duddon niet over kon steken, het water kolkte woest onder de stalen kabel die boven de onzichtbaar geworden stepping stones gespannen was. Van post AZ langs de Duddon stroomopwaarts gelopen via een vreselijk modderig pad. Via de brug de Duddon over een stukje omhoog naar een asfaltweg, via deze asfaltweg kwamen we weer op de route.

Net voor post 7 BD lag het meest drassige deel van de route, wij liepen langs de kant en daar zakte je af en toe al tot aan je bovenbenen in het moeras, maar de teams die de kortste weg namen zakten tot voorbij hun heupen in het moeras.

Inmiddels is het begonnen te schemeren en als we bij post 8 AM zijn is het helemaal donker, post 8 is bij de toegang naar het finish terrein en midway camp.

Nu in het donker nog opzoek naar een droog plekje voor de tent, en een plekje waar niet teveel wind staat, de wind is namelijk flink aangewakkerd. We vonden vrij snel een droog plekje, redelijk uit de wind. We dachten dat we misschien ergens anders nog meer uit de wind konden staan, dus nog wat rond gelopen, maar uiteindelijk kwamen we toch terug op het eerste plekje. Je kon ergens anders nog wel meer uit de wind staan maar dan stond je in de modder met je tent.
Snel de tent opgezet, droge kleren aan en in de slaapzak gekropen.
Door het opzetten van de tent ben ik flink koud geworden dus eerst maar een tijdje in de slaapzak warm worden voordat ik ga eten koken.
Na dik een uur redelijk warm geworden en toch maar gaan eten koken, twee zakjes noodles.
Robin had nog flink last van zijn lies hopelijk is dat morgen iets beter.

Na het eten wat ingedommeld, tot ik tegen een uur of elf naar de wc moest, natte schoenen aangewrikt en dan op weg naar de rij dixies. De wind was nog verder aangewakkerd. En dat merkte ik goed toen ik een dixie instapte, want voordat ik mijn been binnen boord had, greep de wind de deur van de dixie en zat ik met mijn been klem. Door de wind ging de hele rij dixies zelfs heen en weer.
Terug bij de tent was Robin ook wakker geworden, hij had nog wel zin in wat noodles, aldus hebben we nog even gekookt.
Daarna gaan slapen voorzover dat lukt met die harde wind en kletterende regen op het tentdoek.

De klok was een uur teruggezet dus we konden een uur langer uitrusten.
Om 8.35 uur moesten we de tweede dag starten. Bij een stroompje alle bidons gevuld, de spullen en de tent in de rugzakken gepropt en opweg naar het start terrein.

Vanaf de start ging het via de Walna Scar Road direct weer flink omhoog, Robin had hierdoor al snel zoiets van dit gaat niet goed. Nog even heeft hij het geprobeerd, maar al snel gaf hij aan dat het echt niet meer ging aldus terug naar beneden en via de asfalt weg terug naar Beckside Farm.
Dat was nog een heel eind lopen, gelukkig kregen we op het laatste stuk een lift van twee deelnemers in een Land Rover die al eerder waren uitgestapt. Ik had het nu helemaal gehad en was niet meer vooruit te branden. Bij de finish stond een lekker bekertje soep daar kikkerde ik weer wat vanop. En daarna strompelden we samen naar de auto.