Om 9.00 uur in de auto, terug naar Dailly dan richting Crosshill. Niet naar Crosshill zelf maar iets eerder rechts de B 741 blijven volgen naar Straiton. De eerste kruising op de B 741 rechtsaf ingeslagen in zuidelijke richting naar S. Balloch. S. Balloch voorbij steeds maar in zuidelijke richting. We dachten dat we er een half uurtje over zouden rijden. Maar snel ging deze gedachte over in: "Het is/wordt toch zeker drie kwartier rijden!". De afstand is misschien niet zover maar we reden, vanaf toen we de kruising rechtsaf waren ingeslagen, steeds over single track-roads. Heuveltje op heuveltje af, bochtje naar links bochtje naar rechts. Snel naar Loch Trool/Glen Trool rijden is er dus niet bij. Eindelijk stond er dan het bordje met Glen Trool Village. Een bord met Galloway Forrest Park waren we al veel en veel eerder tegen gekomen. In Glen Trool Village direct linksaf Glen Trool in naar Loch Trool. Aan het eind van Loch Trool, Caldons Camp voorbij, bij Bruce’s Stonede verharde weg houdt hierop, zijn er parkeerplaatsen.

Auto geparkeerd, 10.00 uur was het inmiddels al, rugzakken op. Ingmar, inmiddels twee jaar en drie maanden, wilde eerst een stukje zelf lopen. Op weg dan. Het eerste stuk gaat aan de west-zijde langs de Buchan Burn omhoog. Totdat we bij het bord zoals al eerder vermeld komen. Klim naar de Merrick gebruik het bovenste pad, en dan natuurlijk in het Engels, zoiets van "Climb to The Merrick use upper path".

Het bos in boven de Buchan Burn. Jenny en Robin bleven wat achter. Bij Culsharg bothy hebben we op ze gewacht. En daarna samen verder geklommen. Uitkomend op een bosweg. Een stukje over deze weg en eigenlijk direct na het oversteken van een zij riviertje van de Buchan Burn verder omhoog het wandelpad in. Dit is een steil stuk, het laatste stuk door het bos voordat we uitkomen in het open veld. In het bos vertelde Ingmar dat hij graag zelf wilde lopen. Ik beloofde hem dat hij zodra we het bos uit waren zelf mocht lopen. Uit het bos is het over met het stenige verharde pad en gaat het direct over in modderig nat gras. Ingmar wilde toch graag zelf lopen. Dus hup uit de drager en zelf lopen. Hiervan was hij vrij snel genezen, het viel hem nogal zwaar in de modder omhoog over riviertjes stappend. Het duurde dan ook maar even en hij wilde weer worden gedragen.

Hoger de berg op werd het minder modderig, langs een muur omhoog naar de Benyellary. Boven waaide het toch wel stevig. Uit de wind achter de muur net even over de top van de Benyellary wat gedronken. En dan verder een stukje naar beneden via de Neive of the Spit, de verbinding tussen Benyellary en de Merrick. Waar de muur linksaf gaat liepen wij verder omhoog naar de top van de Merrick. Het laatste stuk is niet erg steil en dus kon Ingmar weer een stukje zelf lopen. Het waaide hard bovenop, van enig uitzicht was echter geen sprake, laag hangende bewolking en flarden mist. Pas toen we terug liepen naar de Neive of the Spit brak het wat open en konden we Loch Trool zien liggen.

Het zelfde pad terug. Bij Culsharg Bothy geluncht het was dan ook al 14.00 uur. Tegen 15.00 uur terug bij de auto. Ingmar, natuurlijk, nog weer een stukje zelf gelopen van Culsharg Bothy tot het bos uit.