24 augustus 2002, zaterdag
   Rond kwart over negen waren we in Valmeinier 1800. Er stonden al heel wat auto's geparkeerd. Rugzakken werden ingepakt en een aantal deelnemers was zich alvast aan het warm lopen. De start is om 10.00 uur dus we hebben nog alle tijd om straks een kwartiertje warm te lopen.

In de Tourist office kregen we ons startnummer. Nummer één lag er voor ons klaar, blijkbaar is het met het inschrijven via internet wel goed gekomen, ondanks de verwarring gisteren toen we hier waren om ons in te schrijven. Terug bij de auto de rugzak op en naar het start terrein gelopen. Toch nog behoorlijk wat gewicht in de rugzak, komt door de twee 800 cc bidons en de twee 500 cc bidons. Hopelijk is dit genoeg voor vandaag, want het is al lekker warm ondanks de hoogte.

Op het start terrein aangekomen konden we direct in de rij gaan staan voor "controlé du sac" de rugzakken worden gecontroleerd op de aanwezigheid van de voorgeschreven zaken. Onze rugzakken met inhoud waren in orde zodat we snel door konden lopen het start vak in. Eerst maar eens een beetje warm lopen, want als we hier direct uit Valmeinier 1800 steil omhoog moeten kun je geen koude spieren gebruiken.
   Opeens kregen we in de gaten dat ons startnummer werd omgeroepen, we moesten nog een kaart, waarop we de bezochte controleposten kunnen afknippen, ophalen. De kaart van het gebied en het formulier met daarop de te bezoeken controleposten krijgen we later.

Om exact 10.00 uur werd er gestart. Gelukkig hoefden we niet direct omhoog maar konden we op volle snelheid eerst een stuk naar beneden rennen naar het punt waar de kaarten werden uitgereikt. Eerst liepen we nog redelijk voorin maar doordat mijn bidons los raakten van de rugzak konden we ons helaas niet voorin handhaven. Ongeveer midden in de groep kwamen we aan waar de kaarten worden uitgereikt.
   Kaart met daarop de controleposten aangegeven en het formulier met de beschrijving van de controle posten goed bestuderen (foto © 2002, Adorr.org). En, ja nu moet je een beslissing nemen welke route het beste is om zoveel mogelijk controleposten aan te doen. Allemaal lukt denk ik niet.

Bidons stevig in de rugzak gedrukt, en één volle in een broekzak. Opzoek naar post 1 je hoeft nu alleen de groepen die voorop lopen te volgen, want iedereen loopt eerst verder naar beneden waar post 1 is.
   Na post 1 verspreiden de groepen zich, post 3 betekent steil omhoog, wij kiezen voor post 2 wat geleidelijker omhoog. Via een smal paadje parallel aan de Neuvache. Post 2 was zo gevonden. We besloten om niet verder te lopen naar post 4 maar direct steil omhoog naar post 5. Vastgrijpend aan bossages en gras klommen we omhoog. We kwamen uit op een wandelpad dat ons bij post 5 bracht. We kunnen nu een flink stuk naar beneden naar post 6 met de wetenschap dat we uiteindelijk toch weer naar boven moeten, omdat bovenop le Grand Plateau de tweede sector begint van de marathon en we daar om 13.00 uur moeten zijn. Aldus besloten we te kiezen voor post 7 de weg omhoog gaat redelijk dicht langs deze post. Verder omhoog gaat de weg langs post 12, dat is dus een makkie.

   

Even een stukje uitleg. Elke post staat voor een aantal punten 10, 20 of 30 punten. Als je alle posten langs gaat haal je natuurlijk de meeste punten, maar zeer waarschijnlijk hierbij is dat je te laat komt voor het tweede gedeelte van de dag. De Thabor'man bestaat uit vier sectoren elke sector moet je af leggen in een bepaalde tijd. Voor elke minuut die je in een sector te laat komt gaan er twintig punten van het totaal af. Dit kan dus heel hard gaan.

Post 12 een makkie, niet dus we zijn er waarschijnlijk zo aan voorbij gelopen denkende dat we deze post met de ogen dicht wel konden vinden. Bovenop le Grand Plateau stonden we dus zonder de punten van post 12. Dus maar een stuk terug, zoeken, niet te vinden. Maar snel weer naar boven, blijkbaar is post 12 verder naar beneden. Robin vertelde het geval post 12 aan de organisatie, de post moet er wel zijn, want er waren nog niet meer meldingen binnen gekomen.

Het is 12.15 uur we kunnen post 10 nog even pakken. Moeten we eerst wel een stuk naar beneden naar Pas de Cotérieux en dan omhoog naar Crey du Quart - 20 punten is echter mooi meegenomen - dit moet lukken in drie kwartier.
   Kwart voor één bij het checkpoint kunnen we zo door de tweede sector in. Bidons bijgevuld, de verzorging is perfect. Met zoiets hebben wij geen rekening gehouden. We hadden de helft minder water mee kunnen nemen!

Het begin van sector twee is makkelijk geleidelijk via de graat naar beneden post 17, dan van de graat af steiler naar beneden naar Plateau de Peré post 24. Naar post 25 is het nog weer wat steiler met een stuk over losse stenen. Dat ging dus lekker snel. Nu in zuidelijke richting op zoek naar post 23. Dat was niet zo eenvoudig. We kwamen iets te laag uit waardoor we een stuk terug omhoog moesten klimmen. Na post 23 volgden we een wandelpad in zuidelijke richting. Op een bepaald moment zagen we een vlaggetje, post 35? Een post voor morgen.
   Post 22 was iets verder. Post 30 en dan steil omhoog naar Col de la Plagnette. Het middelste deel was zo verschrikkelijk steil dat het voelt alsof er iemand met een met een mes in je bovenbenen snijdt.
   Naar beneden naar Lac du Grand Ban en dan de laatste klim - Col des Rochilles - voor Camp des Rochilles en dan in volle vaart naar beneden, want het is al bijna vier uur het tijdstip om zonder strafpunten sector 2 af te sluiten (foto © 2002, Adorr.org). Rennen, rennen, we werden aangemoedigd door de organisatie die ons aan zag komen stuiven en duidelijk zag dat we het net wel of net niet zouden halen. Achteraf gezien moedigden ze ons aan om niet nog meer strafpunten te krijgen we waren namelijk twee minuten en 24 seconden te laat!
   Nu eerst maar eens een plekje zoeken voor de tent en dan koolhydraten stapelen. 's Avonds werd het flink koeler. Camp des Rochilles ligt dan ook op een hoogte van 2412 m.
   Later op de avond nog wat nagepraat met een Italiaans team. Ze vertelden ons dat ze meerdere wedstrijden per jaar deden, waarvan dit één van de zwaarste in de cyclus is. Eigenlijk is dat het mooiste, een stuk of drie à vijf van dergelijke wedstrijden per jaar. Een sponsor zou voor ons een uitkomst zijn aangezien het reizen de grootste bottle-neck is. Misschien komt het ooit zover. Een voorbeeld van sponsoring kan bijvoorbeeld zijn het testen van materiaal, ach ik filosofeer zo maar wat.

Na wat muscle relax op de benen en nog een handje vol pinda's, gaan slapen.

25 augustus 2002, zondag
   Om half zeven werd er al omgeroepen dat de start van de tweede dag 8.00 uur zou zijn.
   Wat crackers naar binnen gewerkt, en dan alle spullen in de rugzakken proppen. Precies om 8.00 uur werd het startsein gegeven. Terug omhoog naar Col des Rochilles waar de kaarten voor dag twee worden uitgereikt. Snel op de kaart kijken welke route we zullen volgen en dan door, onderweg maar de warme kleren uit als we zijn warm gelopen.
   Het warm lopen was al snel gedaan, aangezien we terug ook over de Col de la Plagnette moesten. Vanaf Col de la Plagnette naar beneden naar post 33 en dan nog verder naar beneden naar post 39. Post 39 ligt in het dal waar verschillende stroompjes bij elkaar komen om later de Neuvachette te gaan vormen. Naar beneden betekent even later weer omhoog. Vanaf post 39 zat er dan ook niets anders op dan de kortste route te nemen en dat is steil omhoog naar de post die we gisteren al zagen, post 35. Vooral het eerste stuk was weer zwoegen je omhoog trekken aan gras of lage struiken. Naar post 34 is het minder steil, maar nog altijd gaat het omhoog. Van post 34 via de graat, op het smalste stuk van de graat een klein stukje klauteren, naar post 36. Post 36 ligt op de Pas des Griffes.

Het is weer een schitterende dag.

Het smalle wandelpad vanaf de Pas des Griffes gaat zig-zaggend naar beneden het dal in. Aan het einde van dit dal ligt Valmeinier 1800, we komen dus al weer aardig in de buurt. Maar eerst nog de overgang van sector 3 naar sector 4.
   In sector 3 moesten we nog op zoek naar post 46 en dat was niet zo eenvoudig. Chalet de la Vieille stond er op de kaart. We vonden verschillende huisjes maar bij geen van allen was er de post, niet te vinden, althans door ons. Waarschijnlijk door het zig-zaggen iets te ver in noordelijke richting afgeweken. Dat was dus de tweede post die we misten. Post 47 ging niets beter ook gemist. Inmiddels waren we ook al te laat voor sector 3. We moesten om 11.15 uur binnen zijn, het was al half twaalf geweest.
   Bij de controle van sector 3 waren we niet de enigen die zo laat waren er kwamen nog meer teams naar beneden. Onderweg ergens tussen de twee niet gevonden posten vroeg mij een team of ik wilde doorgeven dat zij het voor gezien hielden en regelrecht naar Valmeinier 1800 zouden lopen.

De bidons bijgevuld en daarna via de "makkelijkst" te volgen route naar Valmeinier 1800. Af en toe moesten we toch nog van de route af om wat punten bij elkaar te sprokkelen maar dit ging vrij eenvoudig aangezien de posten vlak langs de route lagen. Post 52 was zo van verre al te zien, post 53 was nog even zoeken. Post 54 was wel weer te zien, en post 55 was op de plaats waar gisteren voor dag één de kaarten werden uitgereikt.
   Om 13.00 uur waren we binnen. Voor 13.30 uur moesten we binnen zijn dit was dus ruim op tijd.

Informatie over de Thabor'man? Kijk op de volgende websites:
www.thaborman.com
www.adorr.org
kimmthaborman/report
Foto's van Dr. Jeremy Williams.

Met dank aan Jenny Beukers.

Eddy Dolfing
Assen, oktober 2002