Fietsen ophalen, de man van het verhuurzaakje zette, zodra hij ons zag, de gehuurde fietsen buiten klaar. Twee helmen erbij en dan terug naar de camping. Onderweg oefenen met schakelen, want dat zullen we straks vaak moeten.

Langs de ijsbaan, door Valloire, fietsten we in oostelijke richting naar de start van de klim naar l’Archaz. Het eerste deel van de vele haarspelden is asfalt, maar voorbij l’Archaz gaat het asfalt over in een semi-verhard pad. Door de steilte van de weg, en dat al vanaf beneden in Valloire, en doordat er nu geen asfalt onder de banden lag, moesten we af en toe van de fiets af, of beter nog zaten we af en toe op de fiets - hele stukken lopen dus!
   Het laatste stuk naar Geneuil weer in het zadel en dan houdt de weg op. Via een wandelpadje konden we verder. De verbinding met Combe de l’Aiguille Noire.
   In Combe de l’Aiguille Noire ligt een bredere weg iets minder steil dan de haarspelden naar Geneuil, maar de benen worden al moe, dus erg vlot gaat het niet meer.
   Het is heiig de foto’s zullen daardoor wel niet zo mooi worden.
   We wilden zover fietsen tot we echt niet verder konden, althans op de fiets dan, maar we zijn niet verder gekomen dan les Gillères. Hier geluncht en in de zon gelegen tot we zat van het gezoem en geprik van de vliegen en muggen waren.

‘Hoe lang hier naar toe zijn we eigenlijk onderweg geweest?’ ‘Drie á vier uur,’ denk ik.
   En, ja, als je dan besluit om terug te gaan, sta je - inclusief foto’s nemen - in iets meer dan een half uur beneden in la Ruaz! Via de asfalt weg, nog even lekker snelheid maken, rij je zo Valloire weer in!