Verslag wedstrijd
Team: Robin Beukers en Eddy Dolfing
Bij Glenbranter rijden we het Argyll Forest Park in, dit is morgen het gebied
waar de KIMM 1999 zal plaatsvinden.
Halverwege Glenbranter en Dunoon, stond het eerste verwijzingsbordje KIMM 1999,
er werd één richtingverkeer voorgeschreven door de organisatie, dus
bij het bordje moesten we linksaf naar Ardentinny, waar de camping is en waar vandaan
morgenvroeg de start zal plaatsvinden.
Om zes uur ging de wekker we moeten al om 8.35 uur starten, volgens de organisatie
was het een uur lopen naar de start vandaar het vroege opstaan. Ruim op tijd waren
we hierdoor bij het start terrein.
Om 8.35 uur kregen we een groen kaartje met daarop de coördinaten van de
posten die we moeten bezoeken, de kaart van het gebied hebben we gisteravond bij
het inchecken al gekregen. Coördinaten op de kaart ingetekend en dan op weg.
De eerste controlepost die we moeten hebben ligt een flink eind van het start
terrein, via een geleidelijk steigende weg kunnen we ons lekker warm lopen. Inmiddels
is het licht geworden en kunnen de hooflampen in de rugzak. Na een heel stuk via
het brede puinpad te hebben gelopen, moesten we deze toch verlaten en via een steil
pad ging het toen verder omhoog.
Aangekomen in een laag dennenbos stonden enkele teams te twijfelen hier
direct omhoog of verderop, Robin en ik kozen voor het eerste, dit was echter flink
zwaar, maar als we dit achter de rug hebben gaat het vast een stuk geleidelijker.
Een aantal teams beneden in het dennenbos verkoos toch om langer beneden te blijven
en verderop omhoog te gaan zo zagen we.
We waren nu snel op hoogte, nog hogerop zagen we een aantal teams van rechts
komen die waren dus nog eerder omhoog geklommen.
We liepen nu wat geleidelijker omhoog en kwamen uit bij een breed pad, hier
kwamen nog meer teams uit de mist/wolken te voorschijn . Bovenop waaide het ook
harder of zou de wind in kracht zijn te genomen.
We kwamen nu op een punt waar een aantal teams koos om het brede karrespoor
rechtsom de berg naar de eerste post te volgen, maar een aantal ander teams verkoos
om linksom, wat op de kaart korter lijkt, te gaan. Ook wij kozen voor de kortere
route.
Linksom de berg over het zadel, en doordat de wolken een beetje open
braken zagen we plotseling beneden ons de eerste controlepost. Vanaf deze post was
het volgens de kaart niet erg ver naar controlepost twee. Al snel zagen we dan ook
het vlaggetje bovenop een heuvel. Post drie lag weer een stuk verder. Langs de flank
van een berg en door een stuk moeras, waar we soms tot voorbij de kieën in
weg zakten.
Controlepost drie was een bemande post, hier moesten we ons melden met ons start
nummer, en bevond zich in de afdaling naar Glenbranter. Voordat we in Glenbranter
waren kwamen we nog langs post vier, deze post is niet te missen aangezien de zich
bevond aan het einde van een modderig pad langs een diepe kloof.
Na deze post moesten we een stroompje oversteken, Robin kwam met een flinke
sprong droog aan de overkant, ik durfde een dergelijke sprong echter niet aan, dus
er maar dwars doorheen.
Via een breed puinpad ging de route verder naar beneden naar Glenbranter, waar
controlepost vijf is. Je moet voor 16.30 uur bij deze post zijn anders gaat deze
dicht. Wij waren hier om 15.00 uur dus we hebben nog even de tijd.
Snel weer op pad, vanaf Glenbranter lopen we eerste via een brede weg omhoog,
tot aan een stroompje dat vreselijk steil naar beneden komt. Omhoog halverwege,
langs dit stroompje, bevond zich post zes. Vanaf post zes gaat het nog een keer
steil omhoog tot onder aan een berg. In de buurt van de top of er net onder moet
zich ergens post zeven bevinden, overal zie je teams zoeken.
Post zeven was niet te vinden, tot Robin aan een ander team vroeg of zij misschien
post zeven al hadden gehad, bij het stellen van de vraag moest Robin zich omdraaien
naar de berg waar we niet vanaf kwamen en zag hij in een hoekje, tegen de berg aan
geplakt, post zeven.
Het was inmiddels 17.00 uur geweest en erg snel ging het niet meer bij mij.
Om de zoveel meter moest ik de door de regen verzwaarde rugzak af hebben om even
de schouders te ontzien.
Langs de bosrand naar de kloof waarlangs we naar beneden moeten naar midway
camp en waar zich ook de laatste controlepost post acht bevindt gelopen.
We liepen het laatste stuk in het donker gezamenlijk met een aantal ander teams.
Via een grote modderpoel naar beneden naar midway camp, net voor dat het ergste
deel van de modderpoel kwam bevond zicht post acht. We hebben nu alle controleposten
gehad, maar we komen niet meer optijd binnen. Doordat ik er helemaal doorheen zat
hebben we zoveel tijd verloren dat we pas om 20.45 uur binnen waren.
Dat wordt morgen terug lopen via de normale weg via Glenbranter naar de camping
in Ardentinny.
Maar eerst stond ons nog een stormachtige nacht te wachten.
Koken hadden we geen zin meer in dus na flink wat pinda’s zijn we gaan slapen.
Na een tijdje werd ik wakker van het flapperen van het tentdoek, ik moest toch
plassen dus kon ik direct even kijken of de haringen nog vast in de grond zaten.
In fleece trui en onderbroekje om de tent heen alle haringen goed vastgezet. En
dan snel de warme slaapzak weer in. Weer doezelde ik een tijdje in, maar niet voor
lang de wind nam nog steeds in kracht toe en flapperen van het tentdoek werd weer
erger, wegwaaien kan de tent niet, de buiten en binnen tent zitten namelijk aan
elkaar vast, het tentdoek kan echter wel scheuren, en daar werd ik met de steeds
maar toenemende wind wel een beetje bang voor. Je hoorde wind steeds aan komen bulderen,
tegen de morgen kwam er zo’n harde wind vlaag dat de tent even helemaal plat lag.
Daarna nam de wind gelukkig in kracht af. Maar nu begon het in de verte nog te rommelen,
onweer. Gelukkig bleef dit in de verte en na een paar keer rommelen was dit over.
‘s Morgens alles in de rugzakken en terug naar Ardentinny, we zaten er allebij
helemaal doorheen. Ook al waren we gisteren op tijd binnen geweest, dan vraag ik
mij nog af of we wel waren gestart.
Om 14.00 uur stonden we naast de auto in Ardentinny.
