Het eerst stuk omhoog over de asfaltweg en dan via een smal doorsteekje naar de semi verharde weg, Ingmar liep dit stuk zelf. Even verderop moesten we van de semi verharde weg af omhoog de Narrenkogel op. Onder luidt protest werd Ingmar in de drager gezet. Eenmaal gezeten vond hij het wel weer best.
Trapsgewijs gaan we dan omhoog naar Bergle. Waar de begroeiing minder hoog maar daarentegen dichter wordt, kleine aanplant,  loop je zo de alm Bergle op.
Vanaf Bergle gaat het weer een stuk steiler omhoog naar de top van de Narrenkogel.
Om 12.00 uur waren we boven. Ook boven was het niet veel koeler. En doordat het heiig is, is het dus niet ideaal om foto’s te nemen.
Op de Narrenkogel staan twee kruisen.
Toen we met zijn drieën naar het tweede kruis liepen kwamen de man en vrouw die voor ons de Narrenkogel hadden beklommen naar ons toe gelopen. De vrouw vroeg ons of wij wisten waar je aan de andere kant van de Narrenkogel kon afdalen. Ze was hier al wel eerder geweest, maar had destijds in een groep gelopen. De man en vrouw hadden geen kaart bij zich. En ze vertrouwde nu volledig op ons, omdat wij een kaart hadden. Zelfs toen de man het pad naar beneden had gevonden was ze pas zeker dat dit het juiste pad was, toen wij ook daar naar beneden gingen.

Het was een steile afdaling. Tot aan een nieuw hutje in het bos voor de man en vrouw aan gelopen. Bij het hutje geluncht. Een privé hutje afgesloten dus.
Vanaf het hutje nog een stuk steil en dan over dwars geleidelijk over soms wiebelige trapjes naar beneden naar Niederthai.
Bij het jausenstation Bichl eindelijk weer wat drinken een lekker glas thee, al het water was namelijk bovenop de Narrenkogel al op, drie bidons van 500 ml water.

Lekker gezeten, het thermometertje op de rugzak wees tegen de 30 graden Celcius aan. Een drukkende warmte