De bus zat al flink vol, toen wij in stapten, bij Saas Almagell stapten er nog flink wat mensen in waardoor er geen zit plaats meer over was en er een aantal moest blijven staan. Het eindpunt van deze busreis is de Stausee Mattmark. Voordat we bij het eindpunt waren vertelde de chauffeur nog even kort dat de dam in de jaren zestig gebouwd is en geld als de hoogst liggen waterkering die alleen uit grond bestaat. Om tien uur waren we boven.

Aan de we westkant van het stuwmeer langs door twee tunnels. In de tweede tunnel lag in het midden nog een flink pak ijs dus voetje voor voetje langs de kant lopen. Aan het eind van het stuwmeer ligt Inn. Bodmen. Vanaf hier wordt het iets steiler. Een stukje verderop moesten we het riviertje de Stafelbach over. Hier lagen geen planken zoals in Reckingen. Willen we verder dan zullen we door het ijskoude smeltwater naar de overkant moeten. Bij een hele grote steen op Tälliboden konden we niet duidelijk meer zien wat het vervolg van de route was, aangezien er hogerop nog erg veel sneeuw lag. Op de grote steen stonden genoeg pijlen en ook een pijl in de richting van de Monte Moropass.
Het zag er dus somber uit er lag gewoon nog veel te veel sneeuw om via de Monte Moropass naar Italië te gaan.

Via het zelfde pad en door het ijskoude smeltwater terug naar Inn. Bodmen. Om de tunnels te omzeilen en om in de zon te blijven lopen langs deoostkant van de stausee Mattmark gelopen.

Bij Eiu Alp hebben we eten gekookt, zodat we dat straks terug bij de tent niet meer hoeven te doen…